Een elektrische reis van León naar Gijón: twee dagen op een e-bike met UrbanBiker

Een tekst van Carlos Rodríguez, internationaal coördinator van 30 Días en Bici

Ik heb altijd fietsen gezien vanuit een plek los van cijfers, statistieken en afstanden. Dit is wezenlijk in de manier waarop de campagne 30 Días en Bici het gebruik, de proef en adoptie van de fiets voor persoonlijke mobiliteit stimuleert. Een perspectief dat zijn volle kracht bereikt wanneer, verder dan sportief of recreatief gebruik, de fiets een voertuig van ontdekking wordt. We hebben het over fietstoerisme dat voor mij meer vervoer is dan sport.

Tijdens de rit op een elektrische fiets, blijkt je tempo de perfecte snelheid te zijn zodat geen enkel detail ontglipt aan je aandacht. En de e-bike is vrijheid in puur vorm, een synoniem voor “kom waar je wilt”, zodat elke kilometer onthouden wordt, niet door z’n zwaarte of door het gewicht van je zadeltas maar door zijn essentie.

Een paar dagen geleden stapte ik samen met Jorge Cabal van UrbanBiker op een route van twee dagen op elk een elektrische fiets om León met Gijón te verbinden, om onze merken, 30DEB en UrbanBiker, samen te brengen in een avontuur dat alles weerspiegelde wat we gemeen hebben: het gebruik van de fiets bevorderen, duurzaam bewegen en genieten van de weg.

Een e-bike reis die geen sporttest was, maar een hele verklaring dat duurzame mobiliteit ook avontuur, emotie en ontdekking kan zijn…

Dag 1: Van de stad naar de toppen.

Terwijl León zich uitstrekte na een zaterdag vol feest van San Froilán, bereidden we in de werkplaats van UrbanBiker, aangemoedigd door versgezette koffie, onze elektrische fietsen met zadeltassen, pedalen, de videocamera en andere kleine aanpassingen. Jorge, met de glimlach van wie de geheimen kent van zijn fluisterende krachtbron, en ik, met die van wie op het punt staat ze te ontdekken.

Na een tijdje trapten we van oost naar west door de stad León. De eerste koffie onderweg viel in Lorenzana, in de legendarische bar “El Líder” waarvan de heerlijke tortilla, behulpzame serveerster en imposante fietseresthetiek het een verplichte stop maakt voor elke fietser die zichzelf zo noemt. Spoedig ging het plateau rimpelen in heuvels terwijl in de verte de imposante Cordillera Cantábrica te zien was. Het kloppen van mijn UrbanBiker UB300 vlakte elke helling, elke korte steile klim, om mijn trappen te vergemakkelijken door precies het juiste ondersteunings­vermogen te leveren en al snel doorkruisten we het Parque Natural de Babia y Luna.

Na een korte stop in La Magdalena om op te frissen betraden we het wilde terrein. Het landschap van het stuwmeer, in een overgangszone tussen plateau en bergen, is dramatisch, met het diepblauw van het water dat contrasteert met de dorre, rotsachtige kliffen. De fietser vindt zichzelf in de eenzaamheid, het overweldigende stil­ten en de epische schaal die de bezoeker klein doet voelen, terwijl de eenzame weg naast het water slingert.

Aan zijn oever aten we in het Club Náutico de León, met ongeveer 60 kilometer in de benen, bijna 75% voltooid van onze tocht naar San Emiliano en met slechts 28% van de accu verbruikt – wat een verrassing! In ECO-modus (economisch, waarbij de motor 25% van zijn ondersteunings­capaciteit levert) hadden we de batterij­autonomie ver voorbij de 88 kilometer van de dag getrokken. De weergave van de UB200 van trekking-type met dubbele vering die Jorge gebruikte, toonde gelijkaardige verbruiks- en reikwijtedata.

Goed voldaan aan onze voedsel- en drinkbehoeften in Leóns stijl, vervolgden we de weg zigzaggend langs de weg aan de rand van het stuwmeer om Luna te verlaten en Babia binnen te treden (en ja, Babia is echt een plek). Een plek waar de tijd zich uitspreidt in horizonten van groen en steen. Fietsend over die wegen, is men niet “in Babia”; men ís.

En zo, met de zon die begon te spelen met de toppen van het nationaal park, werden we ontvangen in San Emiliano, met een bier en een indrukwekkend zicht op de Ubiñas badend in het avondzonlicht dat plaatsmaakte voor een bijna volle maan die heerste boven het witte kalksteen. Na 88 kilometer was het tijd voor rust voor onze reizende benen en batterij­opladingen voor de fietsen.

Dag 2: Op zoek naar de zee

Wakker worden in San Emiliano is jezelf verliezen in een grote omhelzing met het gebergte. Zonder vroeg te vertrekken, begonnen we aan de verovering van de Puerto Ventana. In elke bocht, terwijl het dal steeds kleiner achter ons werd, hielp de motor van onze fietsen ons, met een fluisterende medeplichtige, het hoogteverschil overwinnen, zo geleidelijk en effectief dat we spoedig de eerste beloning van de dag kregen: de top van de pas en de toegang tot Asturië. De ijzige bergwind omarmde ons op de grens van beide koninkrijken. Achter ons lag het Leonese vaderland en voor ons storte de weg zich in het Asturische land.

De afdaling was een vlucht. Met alle ondersteuning uitgeschakeld, spaarden we batterij en kon ik de uitstekende geometrie van mijn UB300 voor de afdaling testen. Een duizelingwekkende daling van 20 kilometer naar San Martín de Teverga, slokte bossen, grotten, kloven en ravijnen op. Na een korte stop voor koffie en tortilla, hield slechts één kilometer weg ons van de legendarische Senda del Oso, een samensmelting van de woede van de berg en de rust van het dal, van de fluistering van de rivier en het knarsen van het grind onder onze wielen, van rots­tunnels en oerbossen die de geheimen bewaren van de voor­ouders van Paca en Tola.

We zouden de weg niet meer raken. De Senda del Oso voerde ons door Proaza, Villanueva, Tuñón naar Trubia waar we, de Nalón volgend, aansloten op de Vía Verde del Fuso die ons rond drie uur ’s middags in Oviedo bracht. Zevenenzestig kilometer (met bijna de helft van de batterij over) verdienden een pauze om te eten in La Contienda en daar besloten we de reis naar Gijón met de forensentrein te maken. En ik kon vaststellen dat de UB200 en UB300 zich perfect gedroegen in liften of roltrappen en zich zonder problemen pasten in de (weinig bemeten) fietsrubrieken van elk treinstel.

In Gijón, met de zoute zeelucht in het gezicht en een glaasje cider in de hand, keken we terug. Twee dagen, twee fietsen, twee werelden. Van het Plateau naar de Cantabrische Zee, delen met Jorge wegen, paden en routes, unieke landschappen, eindeloze gesprekken en onvergetelijke ervaringen.

En een belangrijke ontdekking: reizen met een elektrische fiets betekent niet afstand doen van inspanning. Je beleeft op dezelfde manier de voldoening van een beklimming overwonnen, de euforie van een technische afdaling of de stille weerstand van de wind. Er is geen ander, en zelfs geen “ik tegen” waarmee te concurreren, maar alles draait om het zoeken naar het interne ritme dat je in staat stelt te fuseren met het landschap, dat persoonlijke tempo dat elke meter verandert in geleefde ervaring. En de motor van mijn UB300 is een trouwe bondgenoot geweest in die poging het terrein te lezen zoals je een goed boek leest, genietend van elke pagina van de weg.

UrbanBiker: Kom waar je wilt.

We produceren elektrische fietsen ontworpen om te ontdekken, te genieten en vrij te bewegen.

Als jij ook je volgende avontuur op een e-bike wilt beleven, ga naar www.urbanbiker.com

Over de auteur:

Carlos Rodríguez is internationaal coördinator van 30 Días en Bici, een meerdere malen bekroonde wereldwijde campagne ter promotie van het dagelijks gebruik van de fiets en werkt samen met UrbanBiker aan duurzame mobiliteitsprojecten en fiets­ervaringen die inspireren om het gebied te ontdekken op twee wielen.

Dit artikel maakt deel uit van die samenwerking tussen UrbanBiker en 30 Días en Bici, twee projecten die dezelfde filosofie delen: vrij bewegen, genieten van de weg en komen waar je wilt. Jorge Cabal is onze Director Sales & International Marketing, die kilometers en ervaringen deelde met Carlos Rodríguez in dit leuke e-bike avontuur.